Oorsprong van reflexologie

Reflexologie is geen recente uitvinding of ontdekking. Uit oude bronnen blijkt dat uiteenlopende volkeren duizenden jaren geleden al reflexologie beoefenden. Zo gaven de Egyptenaren elkaar voetmassages, de Chinezen maakten gebruik van drukpunten, onder meer op de voeten om pijn en ziektes te verlichten, Indiaanse stammen verlichtten pijn via het behandelen van plaatsen op de voet.

De Amerikaanse arts William Fitzgerald herontdekt reflexologie in 1913. Hij wordt aanzien als de moderne grondlegger van de reflexzonetherapie. In zijn boek stelt hij voor hoe hij het lichaam verdeelt in tien verticale zones. Hij legt daarbij uit dat druk uitgeoefend op een bepaalde plaats van het lichaam een positieve uitwerking heeft op andere plaatsen in dezelfde zone. De druk verlicht en verdooft als het ware de pijn.

Zijn werk wordt opgepikt door Joe Shelby Riley: hij voegt vier horizontale zones toe aan de ideeën van Fitzgerald en duidt specifieke drukpunten aan op handen en voeten.

Ten slotte is het Eunice Ingham die reflexologie uitbouwt tot de therapie die we nu kennen met het optekenen van alle mogelijke drukpunten. In feite is zij ook verantwoordelijk voor de benaming voor deze alternatieve geneeswijze. Zo is een reflex volgens haar de reactie van het lichaam op de behandeling van een bepaald punt.

Idee achter reflexologie

De idee achter reflexologie is het evenwicht van lichaam en geest en het bestaan van energiebanen in ons lichaam, een gegeven dat we bij veel alternatieve therapieën tegenkomen. Ben je een gezonde geest in een gezond lichaam, dan reageert het lichaam zelfherstellend als de energiestroom ietwat verstoord wordt. Is de verstoring echter dermate groot dat de energie geblokkeerd wordt, dan verliest het lichaam zijn herstellend vermogen.

Voorstanders van reflexzonetherapie zijn ervan overtuigd dat heel wat factoren de energiestroom kunnen blokkeren; je krijgt dan een ophoping van afvalstoffen in het lichaam, waardoor de energie niet meer onbelemmerd kan stromen. Denk aan stress, een onevenwichtig voedingspatroon, druk of psychische klachten.

Die ophoping zou je zelfs kunnen voelen: je zou last krijgen van een gespannen, harde of pijnlijke plek op je voet. Het verstoorde evenwicht van lichaam en geest uit zich verder in lichamelijke pijnen en kwalen zoals een orgaan dat niet meer optimaal presteert.

Reflexologie en de wetenschap

De reflexzones op de voeten verwijzen zogezegd naar de verschillende organen van de mens die zich elders in het lichaam bevinden. Wetenschappelijk onderzoek toont echter aan dat er anatomisch en fysiologisch geen samenhang of verband is tussen de organen en reflexzones. Er is met andere woorden geen sprake van neurologische reflexen.

Voetreflexbehandeling

Reflexologen beweren verstoringen en blokkades van de energiestroom op te kunnen heffen. Medicijnen heb je daarbij niet nodig, wel wrijvende druk die uitgeoefend wordt op pijnlijke, gespannen plekken op de voet die overeenkomen met bepaalde drukpunten. Deze punten op de voet staan in verband met organen en klieren. Wordt een drukpunt op de voet gestimuleerd, dan heeft dat een weldoend effect op het daarmee verbonden orgaan of klier. Men verbetert immers de energiestroom waardoor het lichaam zelf tot genezing en pijnverlichting kan overgaan.

De eigenlijke reflexzonemassage wordt voorafgegaan door een inleidende en een afsluitende massage.

Aangewezen bij klachten en ziektes

Wanneer kan je bij een reflexoloog terecht? Onderstaand lijstje geeft je een idee, maar is geen exhaustieve opsomming:

-Darmstoornissen
-Rugklachten
-Allergieën
-Hormonale problemen
-Migraine
-Slaapstoornissen
-Bloeddrukklachten

Naast genezend zou voetreflexologie ook preventief werken of een positief effect hebben op je energieniveau.